Stel je leven eens voor als een tuin. Hoe ziet jouw tuin eruit? Waar houd je van? Hoe zorg je voor je tuin? De tuin staat voor jouw innerlijke leven: je gedachten, gevoelens, je normen en waarden en je behoeftes. Alles wat daar groeit hoort bij jou en daar ben je verantwoordelijk voor. Zo heeft ieder mens zijn eigen unieke tuintje. Maar hoe weet je nu waar jouw tuin eindigt en die van de ander begint?

Van de week werd ik getroffen door een nummer van de band Casting Crowns genaamd ‘Stained Glass Masquerade’. De zanger introduceerde het lied met zijn ervaring als kind in de kerk, waarbij hij het gevoel kreeg dat niemand in de kerk problemen had behalve hij. Er werd wel gebeden voor lichamelijke problemen maar over worstelingen en mentale problemen hoorde hij nooit iets. Iedereen had alles goed voor elkaar. De kerk leek eerder een act, een schijnvertoning van ‘happy plastic people’. Allemaal mensen achter hun veilige masker.